ครูผู้ตามรอยพ่ออย่างพอเพียง ... สวนครัวรอบบ้านจากอาชีพเสริมสู่ อาชีพจริง
แสงแดดยามบ่ายอันร้อนระอุ ข้าพเจ้าปักหมุด Google Maps ไปบ้านครูลำใย นิยมดี ข้าราชการบำนาญ อยู่บ้านเลขที่ 43 หมู่ 3 ตำบลตาขัน อำเภอบ้านค่าย จังหวัดระยอง คุณครูให้การต้อนรับด้วยผลไม้มังคุดในสวนและน้ำเย็นๆ อย่างเป็นกัลยานมิตร พร้อมกับพาเดินชมสวนผักที่เขียวชอุ่มรอบบ้าน มองไปทางใดก็ไม่มีที่ว่างเลย สารพัดผักสดๆขึ้นเต็มไปหมด ท่านเล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า
“ เราอายุมากแล้ว อยากมีชีวิตตามที่ใจเราต้องการ เราชอบเกษตรชอบปลูกผัก เมื่อมีเวลาว่าง หน่วยงานไหนเขาจัดอบรมเราก็ไปร่วม เขาก็ให้กากน้ำตาลมาบ้าง ได้เข้าร่วมกับกลุ่มมังคุดแปลงใหญ่ เขาก็ให้เอาปุ๋ยเอายามาใช้ก่อน เก็บผลผลิตค่อยจ่าย ทางกรมวิชาการเกษตรเขาให้ความรู้เรื่องโรคและแมลงและมีวัสดุอุปกรณ์ทางการเกษตรให้ และถ้าเราจะทำอาชีพเสริมอะไรต่อ เราไม่เข้าสังคมเกษตรเราก็จะไม่รู้ มีอาจารย์มหาวิทยาลัยนิด้ามาเยี่ยมบ้านเห็นเราปลูกผักต่างๆรอบบ้านก็ให้โรงเรือน อบต.ตาขันก็เชิญให้ไปเป็นวิทยากรบรรยายเวลามีคณะศึกษามาดูงาน แล้วก็มีโครงการพระราชดำริ ก็ให้ไปเป็นวิทยากรเรื่องการปลูกผัก เกษตรตำบลของศูนย์พระราชดำริตำบลตาขันก็มีการพัฒนาคน เขาก็พาไปศึกษาดูงาน เราก็ได้เปิดโลกกว้าง ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มีความรู้มากขึ้นทำให้ไม่เหงา ”
ครูลำไย เล่าต่อว่า
“ เราเกษียณแล้วเงินเดือนเหลือน้อยมีภาษีสังคมในงานต่างๆ ยังมีภาระหนี้สินต้องส่งธนาคารออมสินเพราะกู้ชพค.มา ปัจจุบันต้องขอขอบคุณสหกรณ์ออมทรัพย์ครูระยองที่ช่วยรวมหนี้ให้ ได้ส่งสหกรณ์ทางเดียวทำให้มีเงินเหลือใช้ ในทุกๆวันการดำเนินชีวิตก็เดินตามแนวทางความพอเพียง อาหารก็ดักปลาในคลองบ้าง เก็บผักที่ปลูกไว้ อยากกินอะไรก็ปลูก การปลูกผักต้องดูแลรดน้ำใช้น้ำบาดาลและน้ำคลอง เวลาบ่ายๆ ทุกวันก็นำผักไปขายที่ตลาดวัดลุ่ม ส่งแม่ค้ากำละ 8บาท เขาขาย 10 บาท เราขายส่งเป็นกิโลวันละ 10ก.ก.บ้าง ได้วันละ 100-500 บาท ในเดือนหนึ่งๆก็ประมาณ 6,000-10,000 บาท ที่จะเป็นรายได้เสริม ขึ้นอยู่ที่ความขยันของเรา เลี้ยงไก่ประมาณ 50-60 ตัว มีมังคุด 65 ต้น ตอนนี้อาชีพขายผักกลายเป็นอาชีพหลักไปแล้วเพราะมีรายได้ทุกวัน มีการปลูกผักบุ้ง ผักกาดขาว ผักกวางตุ้ง กวางตุ้งดอก ผักกาดเขียว และก็เพิ่มส่งขายที่ตลาดนัดวัดหลวงปู่ทิม มีพริก ผักจิงจูฉ่าย พริกไทยอ่อน และมะนาว
เราก็เป็นแบบอย่างในการทำเกษตรในพื้นที่น้อย อาศัยพื้นที่เล็กๆรอบบ้านปลูกผัก ไม่ให้มีที่ว่างเลย ใช้ประโยชน์ที่ดินให้ได้มากที่สุด เราจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน เราก็ใช้ชีวิตสบายๆ อยากทำอะไรก็ทำ ใครชวนไปเที่ยวไหนก็ไป กิจกรรมของหน่วยไหนชวนเราก็ไป ตอนนี้ไปเป็นที่ปรึกษาศูนย์พัฒนาเด็กเล็กของอบต.ตาขัน เราร่วมสืบทอดแนวคิดปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ขอมีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระเทพฯ นั่นคือความฝันของเรา”
ครูลำไยกล่าวด้วยความภาคภูมิใจและยิ้มอย่างมีความสุข
บทความโดย อัญชลี สารสุวรรณ์