ตามเส้นทางสุขุมวิทแยกตลาดเขาดินมุ่งสู่บ้านน้ำเป็น อำเภอเขาชะเมา จังหวัดระยอง วันนี้หลังเลิกเรียน แสงแดดเริ่มอ่อนลง ข้าพเจ้าขอเดินชมสวนทุเรียนของครูบัณทูล ศรีชูเปี่ยม ครูชำนาญการพิเศษโรงเรียนบ้านเหมืองแร่ และเป็นคณะอนุกรรมการข้าราชการครู และบุคลากรทางการศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาระยองเขต 2 ซึ่งกำลังหว่านปุ๋ยรดน้ำทุเรียน ที่มีผลดกเต็มต้นใกล้จะเก็บผลผลิตได้แล้ว บริเวณโคนต้นทุเรียน ได้ตัดหญ้าทั้งสวนเตียนโล่ง เขียวชอุ่มมองดูสะอาดตา บ่งบอกถึง ความเอาใจใส่ของเจ้าของสวน
คุณครูเล่าให้ฟังว่า
“เมื่อหลายปีก่อนได้ยื่นคำกู้เงินสหกรณ์ ออมทรัพย์ครูเพื่อใช้ในการดำรงชีพ เมื่อก่อนสหกรณ์ครู ได้ปล่อยเงินกู้ 3 ล้าน เมื่อมีคนมาบอกขายที่ ก็เลยมาซื้อบ้าน พร้อมที่ดิน 8 ไร่ 3 งาน ราคา 2 ล้านบาทเป็นสวนผลไม้มีมังคุดกับทุเรียนก็ทำมาเรื่อยๆใช้เวลา 3 ปีก็คืนทุน”
คุณครูเล่าไป ก็หว่านปุ๋ยไปด้วย พูดคุยกันไปพลาง
“เราไม่สามารถหาเงินก้อนใหญ่ ถ้าเก็บเงินก็ต้องใช้เวลานาน กู้ธนาคารก็ต้องมีหลักทรัพย์ จังหวะพอดีมีคนมาขายที่ในราคาพอเหมาะสม เราเลยตกลงซื้อ ปกติเราก็ใช้บริการกู้เงินสหกรณ์อยู่เสมอๆ ในการใช้จ่ายดำรงชีวิต ส่งลูกเรียน 2 คน ให้ลูกได้มีการศึกษาที่เท่าเทียม”
คุณครูบัณทูล พูดต่อว่า
“อาชีพครูมีเงินเดือนพอเลี้ยงตัวเอง สหกรณ์ออมทรัพย์ครูเป็นที่พึ่ง ถ้าเราฝันอยากได้อะไร สหกรณ์ ก็จะช่วยเติมฝันให้เราได้ เราต้องรู้จักคิดวางแผนการใช้เงินให้เกิดประโยชน์ให้ได้มากที่สุด ไม่มีสหกรณ์ก็ไม่มีวันนี้ ขอบคุณสหกรณ์ ที่ช่วยต่อเติมความฝันให้ครอบครัวของเราไปสู่จุดหมายปลายทางสามารถเพิ่มความมั่นคงในชีวิตเพราะครอบครัวเรานับเริ่มจากศูนย์ เราก็ต้องขยันทำมาหากิน หารายได้เสริมทำสวนสร้างร่วมมา กับอาชีพข้าราชการครู”
ครูบัณทูลกล่าวทิ้งท้าย ปาดเหงื่อแหงนมองลูกทุเรียน ที่พร้อมขายด้วยความภาคภูมิใจ.
